Mijn nieuwe mantra. Joudiedèl.
Joudiedèl
Joudiedèl
Joudiedèl…
Gevloerd door corona loop ik hoestend te vloeken.
Ik doe alles wat ik móet doen toch?? Dat betekent in mijn optiek: vitamine C, zink, B12, rust, reinheid, regelmaat, leuk werk, het gaat goed met mijn kinderen, huis lekt nergens, ik leer elke dag van nieuwe inzichten en ervaringen, sta open voor vernieuwing, kritisch naar eigen werk, rook (allang) niet meer, drink nagenoeg geen alcohol, vegetariër, haal veel boodschappen bij Pieter Pot ….. en fok dat hee, dikke vette corona!! (hoezo mijn leven willen sturen…)
Praktijk… mijn maat heeft het ook. Zij heeft al geregeld dat de dienst overgenomen wordt door de buurpraktijk. Gelukkig! Onze collega komt precies terug van vakantie voor het eerste spreekuur, ook opgelost. Nu mijn spreekuren deze week nog.
Onze assistente stelt me gerust: komt allemaal goed An, ik ga ze bellen, wordt geregeld.
Mijn waarneemster kan gelukkig wat extra uren! Gelukkig maar, met wat schuiven in haar oppasschema en met wat goodwill van onze clienten zal het dan inderdaad ook wel goed komen.
De hele dag snotter en hoest ik, hou ik contact met waarneemster en assistente of alles lukt en hoop ik dat ik me morgen beter zal voelen.
Helaas is de volgende dag pas het dieptepunt, alles was geregeld ja maar ik hoestte mijn luchtwegen binnenstebuiten wat mijn keel niet heel goed aankon. Daar kwam nog een negatieve recensie op google bovenop. Die was boos om de afspraak die verzet moest. Normaal maak ik dat niet groter dan het is, nu wel.
En zo liep ik dus vloekend te hoesten toen mijn lief binnenkwam om te vragen of ie nog boodschappen voor me kon doen….
Hij ging voor me staan, keek me aan en zei alleen maar: joudiedèl
Ik was met stomheid geslagen. Letterlijk.
Joudiedèl?
Joudiedèl?? Ik ?
Joudiedèl…. Ah….
Okeeeee… Joudiedèl…. Ja…. Ik snap het….
En zo liet ik los. En keek ik naar mijn lief en dacht: jeemig, wat ben ik blij dat jij er bent. Simpel gelukkig met de rust die binnenkomt, joudiedèl
Voor de niet-friezen onder ons (ik ben zelf half fries, maar blijf voor velen een ‘hollander’) joudiedèl is fonetisch opgeschreven omdat ik het als mantra door mijn lichaam laat rollen (ook als haptonoom heb je wat hulp nodig ja) en het betekent: geef je neer. In het fries: jou dy del.
En zo ontstond er een nieuw stukje. Voor op insta, op de website… kan het ook op google?? Oh nee, joudiedèl.
Het blijkt voor mij een bijzondere klank te hebben en rolt rustig van mijn hoofd naar mijn tenen, schouders, keel, longen en buik. Wat apart. Als ik het met een zucht uitspreek voelt het nog weer meer intens. Ook als ik het hoger of lager uitspreek. Of luider of zachter. Of frieser of hollandser.
Er begint van alles te borrelen. Is dit niet waar we met elkaar veel te weinig aandacht aan geven? Hee: joudiedèl…. In mijn vak: de verloskunde, merk ik, dat precies dit element het verschil maakt. Laatst vroeg iemand op het spreekuur: kun je me tools geven voor houvast bij de bevalling zodat ik de controle dan niet kwijtraak…. We kregen er een mooi gesprek over, dat juist de controle vasthouden belemmerend werkt. Haar houvast kan in één woord samengevat: joudiedèl.
En het borrelt verder. Mijn lief heeft even de schone echo doekjes op de praktijk gebracht voor mijn waarneemster die extra moeite doet en hij treft onze assistente. Ze hebben een gesprekje over joudiedèl. Dat ik dat lastig vind. Nu. In deze omstandigheden. Ik spreek mijn assistente later weer en we lachen er om. En ik zei, hee, maar als dit iets cruciaals is, hoe lijkt praktijk voor verloskunde ‘Joudydel’ dan? Skarsterlan is nog wel duidelijk qua gebied maar bestaat officieel niet meer omdat het de Fryske Marren zijn geworden.
Wie weet…
Duidelijk is dat ik het even helemaal kwijt was. En het in één woord bij me kwam. Rustig en helder.
Wat mooi om zo weer met beide benen op de grond te komen. De paniek en stress in mijn hoofd in één klap weg. Om ruimte te geven aan alles wat ik nastreef: synchroniciteit, chronos en kairos, cocoonen… Alles waar ik over schrijf, wat ik zingevend vind, wat mijn verlangen voedt. Laatst vond ik nog een briefje met daar op 3 woorden geschreven: ‘timing is essentieel’. Hoe mooi als alles weer samenkomt. Timing is chronos én kairos. In het leven, bij de baring, in de zwangerschap, bij het begeleiden van onze kinderen. Het is behoefte én verlangen: invulbaar én niet invulbaar.
