Vandaag is het 5 februari 2022, morgen is het (weer) internationale dag tegen vrouwelijke genitale verminking ofwel vrouwenbesnijdenis.
Officieel: International day of zero tolerance for female genital mutilation.
In 2003 ontstond het initiatief voor een internationale dag bij het Inter African Committee. De Verenigde Naties hebben met hen 6 februari uitgeroepen tot Zero Tolerance day.
Vorig jaar stond er een schokkend stuk in mijn krant naar aanleiding waarvan ik een stuk had geschreven voor mijn blog op www.echocentrumannekeschmidt.nl.
Dit jaar staat er niets in mijn krant over deze internationale dag. Het gaat over de QR-code, de Olympische Spelen (met heel veel kunstsneeuw op plaatsen waar allang geen echte sneeuw meer ligt), Boris Johnson en de ellende in de jeugdzorg. Allemaal zaken die er, op hun eigen wijze, ook toe doen ja. (Wellicht illustreert het meer dan ik wil zien)
Maar niets over de dag die ik aandacht wil geven.
Daarom dit schrijven.
Mijn kunstwerken hangen inmiddels weer! Wat meer in zicht dan in de oude praktijk. Ik zie dat meer mensen het zien! We kunnen het er over hebben. Het hoeft niet. Het heeft mijn aandacht. Het heeft onze aandacht in de praktijk, bij ons allemaal en we voeren regelmatig het gesprek over genitale verminking. Ofwel omdat een cliënte besneden is en wij met elkaar moeten beoordelen of er voorafgaand aan de bevalling actie nodig is ofwel omdat mijn kunstwerken daartoe uitnodigen.
Vorig jaar schreef ik dat ik graag 1 euro per 20 weken echo wilde doneren aan stichting equality now. Zij strijden voor gelijke rechten voor vrouwen en mannen via de weg van de wet. Zij zetten zich in voor toegankelijkheid van het rechtsstelsel voor vrouwen en meisjes, daar waar dat (nog) niet is vastgelegd bij wet.
Gelukkig was het een druk jaar vorig jaar! Met veel corona baby’s, de nieuwe 13 weken echo als keuze item en Sytske Lageveen die mij voortaan op donderdag kwam helpen met de echo’s.
425 20 weken echo’s! Betekent 425,00 euro naar equalitynow.org. Ik ben blij dat ik iets kan bijdragen, dat ik iets kan (aan)raken in en met onze praktijk.
Er is héél veel ongelijkheid en op héél veel andere vlakken zou ik ook kunnen bijdragen. Maar dit onderwerp raakt me bijzonder en werkt door op allerlei vlakken, in alle culturen en raakt óók ons in onze (friese) cultuur, hier en nu, in Joure, en omgeving.
Daarom.
No more cutting.
Anneke Schmidt.
